Die Kruistog deur Marcus Jorin Peters

In Beaufort-Wes staan 'n kerkie
in die hoofstraat, die klok werk nie
die gewel trots skerp en fier
dis binne leeg, net die preekstoel tuur

Eens die hart van die sending
nou geen lidmaat, geen enkeling
loer artefakte in glaskaste na jou
die hartklop is weg, 'n leë gebou

Hoe graag wou die eerwaarde
die kerk behou en skat na waarde
sy lammers verstrooi en vervreem
die kerkmense se anker ontneem

Sien ek nog hoe wit rokke dans
volksdanse in die kerkie saans
is godswoning skreiend ontheilig
deur 'n landswet wreed onheilig

Vandag, is dit die dorpsmuseum
kerkie en lidmate steeds vervreem
eerwaarde A.H. Barnard bly ween
wil die herder sy kudde huis toe neem

Karoo-gebed deur Marcus Jorin Peters

'n vergete ou plaashek
bid elke koue winter
'n gebed van gister
om genade te wek

hoekpaal-hande vou
drade van genade
in winternag se skade
waar ryp weiding knou

onthou die somerreën
vir die winterweiding
verlig karoobos-lyding
mildelik soos voorheen

laat my opslag pryk
lammers vet kan wei
deur die Skepper berei
dan sal droogte wyk

Foto: Marcus Jorin Peters

Karoo-Kaskade deur Marcus Jorin Peters

êrens vandaan gunter
vonkeldruppels drentel
waar droogte verflenter
warrelwinde stof wentel

kampe dor deurwinter
karoobos in sak en as
die nood bly slenter
waar groenigheid was

die horison vol belofte
die damwal se dooie kors
lusern aangery in skofte
karooplaas se droë dors

galop die blitse en donder
vroeë somerreëns stort
ontluik dié barre wonder
waar woestyn 'n lushof word

Foto: Marcus Jorin Peters

Mooiweersvriend deur Marcus Jorin Peters

Jy't die Karoo se drumpel
vannag deurgetrap
orals word wonde gelap
blare lê verskrompel

Sinkplate rondgeklap
bome wreed ontwortel
jy was barbaars vermetel
jou ware self het jy verklap

Rof en stof
skorrie-morrie
skollie
boef jy is onbeskof

Nét stofspore wat nou rondlê
windlawaai
ja, jouself verraai
wie wil jou as vriend nog hê?